Дар муддати тӯлонӣ ман мехостам бифаҳмам, ки дар бораи духтарони занг чӣ чизи ғайриоддӣ аст, вақте ки онҳо ба хидматҳои худ талабот зиёданд. Акнун фаҳмидам, духтари нодир ин қадар дарозу моҳирона ва бо хушнудӣ дикки дӯстдоштаашро мемакад. Як дақиқа, ду дақиқа, ва он гоҳ хуб бошед, ки ба кискааш гузаред. То он даме, ки мӯяшро берун накунӣ, вай минат мекард! Вай бешубҳа ба маблағи худ аст.
Хари хонум таъсирбахш аст, танҳо ба он нигоҳ кардан диккамро мисли пизка боло мекунад! Ман ба он зеҷира ҳасад мебарам, ин як хари хубест, ки ӯ ба дики худ гирифтааст. Хатто кор кардан лозим нест, вай худаш ба дики дашинг савор мешавад!