Бале, дар чеҳраи духтарон ҷилва кардан, аз рухсораҳо ва лабонашон рехтани нутфа як манзараи фаромӯшнашаванда аст. Ин охири афсонавӣ барои алоқаи ҷинсӣ аст. Ана, духтари нозанин шири моеъи мардро боэҳтиёт қабул карда, бо он рӯяшро мешӯяд. Мард уро сихтааст ва аз у миннатдор аст.
Оҳ, ман интизор шуда наметавонам! На хар кас дар пеши назари мардум ин корро карда метавонад. Ва ман мебинам, ки малламуй як коршинос оид ба минат аст, ҷиддӣ медонад, ки чӣ тавр ин корро.